NSA: opieka nad psami nie podwyższa emerytury policyjnej

Policjant Stanisław Z. z Olsztyna przez większość swojej służby zajmował się psami służbowymi i otrzymywał dodatek z tego tytułu. Ostatnio doglądał 8-letniego labradora i 7-letniego owczarka alzackiego. W dniu 21 marca 2005 roku sam zwolnił się pracy w policji i 22 marca wstrzymano mu dodatek za sprawowanie opieki. Miało to wpływ na wysokość emerytury Stanisława Z., gdyby wliczyć ów dodatek uposażenie byłoby wyższe o 20 procent. Wobec takiej sytuacji policjant zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzje komendanta Głównego Policji.
WSA stwierdził, e nie ma podstaw do uchylenia decyzji, gdyż nie ma tu mowy o słusznym interesie strony wynikającym z ustawy o Policji.
W skardze kasacyjnej do NSA skarżący stwierdził że, WSA naruszył art.155 kpa, zgodnie z którym decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.
Na rozprawie w NSA Stanisław Z. dodał, że karmił psy do końca marca 2005 roku, a następnie psy zostały sprzedane za 100 zł w niewyjaśnionych okolicznościach, choć były warte po przeszkoleniu co najmniej 5 tys. zł. A zatem musiał to być „jakiś przekręt w komendzie”- jak oświadczył.
NSA stwierdził w wyroku z 21 sierpnia br., że decyzja o wygaśnięciu dodatku z racji opieki nad psami ma związany charakter, nie jest decyzją uznaniową. Podstawą był art.106 ustawy o Policji, który stanowi, że zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmianę. Ponadto prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie policjanta ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające wygaśnięcie tego prawa. A zatem gdy ustała opieka nad psem służbowym – wygasło prawo do dodatku z tytułu opieki.

Sygnatura akt I OSK 1681/12, wyrok z 21 sierpnia 2013 r.