ZARZĄD WOJEWÓDZKI NIEZALEŻNEGO SAMORZĄDNEGO ZWIĄZKU ZAWODOWEGO POLICJANTÓW WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO
Zawieszenie w czynnościach służbowych

Biuro Prawne Komendy Głównej Policji


ul. Puławska 148/150, 02-514 Warszawa


tel.: +48 (22) 646-58-24, 601-47-49

BRONISŁAW KACHNIKIEWICZ

 

Status policjanta zawieszonego w czynnościach służbowych

Niektóre regulacje zawarte w pragmatycznej ustawie policyjnej rodzą w praktyce pewne trudności interpretacyjne. Dostrzegł to również miesięcznik "POLICJA", poświęcając tytułowej instytucji artykuł E. Sitek "Jak długo można" (nr 7 z 2006 r.). Artykuł kończy się życzeniem "...aby przełożeni stosujący ten środek nie kierowali się asekuranctwem czy prywatnymi ambicjami, ale prawdziwym interesem służby".

W niniejszym opracowaniu podejmuję próbę przedstawienia regulacji prawnej, dotyczącej zawieszania policjanta w czynnościach służbowych.

Artykuł 39 ustawy o Policji zawiera formalnoprawne przesłanki stosowania zawieszenia i określa, iż zawieszenie w czynnościach służbowych policjanta następuje:

  1. obligatoryjnie - w razie wszczęcia przeciwko policjantowi postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego - na czas nie dłuższy niż 3 miesiące:
  2. fakultatywnie - w razie wszczęcia przeciwko policjantowi postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub postępowania dyscyplinarnego, jeżeli jest to celowe ze względu na dobro postępowania lub dobro służby - na czas nie dłuższy niż 3 miesiące.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych na czas powyżej trzech miesięcy można przedłużyć do czasu ukończenia postępowania karnego.


Powyższe terminy mają charakter materialnoprawny, a nie procesowy, gdyż dotyczą istotnego ograniczenia uprawnień policjanta. Zgodnie z art. 276 k.p.k. prokurator lub sąd mogą zastosować tytułem środka zapobiegawczego zawieszenie podejrzanego (oskarżonego) w czynnościach służbowych. W myśl procedury karnej środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo (art. 249 k.p.k.).


Tak więc zawieszenie w czynnościach służbowych policjantów stanowi swego rodzaju środek zapobiegawczy analogiczny do określonego w art. 276 k.p.k. i jest instrumentem służącym zapewnieniu prawidłowego toku postępowania karnego lub dyscyplinarnego, który w żaden sposób nie narusza zasady domniemania niewinności policjanta. Również należy podkreślić, iż środek ten nie jest karą i nie może stwarzać podejrzanemu czy obwinionemu policjantowi dodatkowych dolegliwości poza tymi, które wynikają z przepisów o zastosowaniu tego środka (K. Swieczkowski, Zawieszenie w czynnościach służbowych prokuratora i sędziego, "Prokurator" nr 1/2006, s. 8).

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 lipca 2002 r. w sprawie trybu zawieszania policjanta w czynnościach służbowych przez przełożonych (Dz. U. nr 120, póz. 1029) zawieszenie policjanta w czynnościach służbowych następuje w formie rozkazu personalnego, do którego mają zastosowanie przepisy procedury administracyjnej, a w szczególności przepis art. 110 k.p.a., który stanowi, iż organ administracji państwowej jest związany wydaną decyzją od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia. Oznacza to, że nie można wyznaczać terminu zawieszenia w czynnościach służbowych wstecz - przed terminem doręczenia decyzji policjantowi. Rozkazowi temu z pewnością będzie nadany rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 k.p.a.
Oczywiście, w omawianych sprawach policjantowi przysługuje skarga do sądu administracyjnego.


Zawieszenie w czynnościach na podstawie art. 39 ust. l i ust. 2 ustawy o Policji może nastąpić na okres do trzech miesięcy, co oznacza, iż może ono być przedłużone do tego okresu, jeśli uprzednio policjant został zawieszony na krócej, np. na miesiąc. Przedłużenie czasu zawieszenia na podstawie art. 39 ust. 3 może nastąpić w szczególnie uzasadnionych przypadkach do momentu ukończenia postępowania karnego - dotyczy to okresu pomiędzy czwartym miesiącem a prawomocnym zakończeniem postępowania karnego. Powyższy przepis nie wyjaśnia, co należy rozumieć pod pojęciem "szczególnie uzasadnione przypadki". Wydaje się, iż chodzi głównie o czyn, który zarzuca się podejrzanemu (obwinionemu) policjantowi, okoliczności jego popełnienia, o to, w jakim stopniu zebrane dowody uprawdopodobniają popełnienie zarzucanego czynu, stopień społecznej szkodliwości czynu, charakter przewinienia, interes służby, dobro postępowania.


Sądzę, iż obecnie w praktyce okres przedłużenia zawieszenia na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o Policji nie powinien przekraczać 12 miesięcy, tzn. zawieszenie nie powinno być przedłużane od razu na czas do ukończenia postępowania karnego, po nowelizacji ustawy o Policji bowiem został dodany przepis art. 41 ust. 2 pkt 9, o czym będzie mowa dalej.
Należy również pamiętać, iż decyzję (rozkaz) o zawieszeniu w czynnościach służbowych uchyla się przed ukończeniem postępowania karnego w przypadku:

Jeśli to prokurator pierwszy zastosował wobec policjanta środek określony w art. 276 k.p.k., wówczas zbędne jest wydawanie przez przełożonego tego policjanta służbowego rozkazu o jego zawieszeniu w czynnościach. Skutki prawne dotyczące służby w Policji są w takim przypadku tożsame ze skutkami, jakie w konsekwencji powoduje wydanie rozkazu o zawieszeniu w czynnościach.
Wygaśnięcie decyzji - z mocy prawa - o zawieszeniu w czynnościach służbowych następuje w przypadku:

Zawieszenie policjanta w czynnościach powoduje wiele niedogodności, które szczegółowo określaj ą przepisy:

Zawieszenie policjanta w czynnościach służbowych - co jest oczywiste - nie powoduje ustania stosunku służbowego; jednocześnie przepisy dotyczące stosunku służbowego policjanta nie regulują wszystkich jego praw i obowiązków w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych. Dlatego też, biorąc pod uwagę istotę, cel tej instytucji - uważani, iż w okresie zawieszenia policjant:

Ubiegłoroczna nowelizacja ustawy o Policji wprowadziła dodatkową podstawę zwolnienia ze służby w Policji w przepisie art. 41 ust. 2 pkt 9, który stwierdza, iż policjanta można zwolnić ze służby w przypadku upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny, będące podstawą zawieszenia. Należy pamiętać, iż zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 158, póz. 1122) policjantowi pozostającemu w dniu wejścia w życie ustawy w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych, okres tego zawieszenia w zakresie skutków prawnych, o których mowa w cytowanym art. 41 ust. 2 pkt 9 - liczy się od dnia wejścia w życie tej ustawy, czyli od 20 września 2006 r. Oznacza to, iż najwcześniej zwolnienie ze służby w takim przypadku mogło nastąpić dopiero 21 września 2007 r.

 
Wprowadzenie powyższego przepisu miało na celu przeciwdziałanie przypadkom pozostawania policjantów przez kilka lat w stanie zawieszenia w czynnościach służbowych (nawet osiem lat). W przypadku uniewinnienia policjanta będzie miał zastosowanie art. 42 ustawy o Policji, pozwalający na odwrócenie skutków wcześniejszego zwolnienia ze służby. Artykuł 42 ust. 7 ustawy o Policji stwierdza, iż przepisy o przywróceniu do służby stosuje się odpowiednio do policjanta zwolnionego ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 9, jeżeli postępowanie karne zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu niepopełnienia przestępstwa albo przestępstwa skarbowego lub braku ustawowych znamion czynu zabronionego.
W związku ze zwolnieniem ze służby policjanta (np. na własną prośbę z powodu upływu 12 miesięcy zawieszenia, czy też z powodu trwałej niezdolności do służby) zawieszonego w czynnościach służbowych - powstają wątpliwości związane z wypłatą należności pieniężnych. Z całą pewnością w takim przypadku podstawą naliczenia odprawy, ekwiwalentu za urlop, podstawy wymiaru emerytury czy renty policyjnej - jest pełne uposażenie, a nie jego 50%. Artykuł 114 i następne ustawy o Policji i art. 5 policyjnej ustawy emerytalnej nie zawierają w tym zakresie żadnych obostrzeń. Należy jedynie pamiętać, iż będzie to uposażenie bez uwzględnienia obligatoryjnych podwyżek, które nastąpiły w okresie tego zawieszenia (art. 124 ust. 2 ustawy o Policji).


Nie podzielam opinii zawartej w "Biuletynie Prawnym" Komendy Głównej Policji nr 25 z 2005 r. (s. 7-8), stwierdzającej, iż policjantowi w omawianym przypadku nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, gdyż nie nabywa on prawa do udzielenia urlopu wypoczynkowego w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych - co ma wynikać z § 6 ust. l pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2002 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. nr 81, póz. 740 ze zm.). Przepis ten stwierdza jedynie, iż nie udziela się urlopu wypoczynkowego w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych. Wyrażenie "nie udziela się" wcale nie oznacza, że policjant w okresie zawieszenia nie nabywa uprawnień do urlopu wypoczynkowego. Wyrażenie "nie udziela się" oznacza, że policjant nie może jedynie wykorzystać urlopu w naturze. Kiedy zawieszenie trwa kilka lat, urlopów za poszczególne lata może uskładać się kilka. Ponieważ wraz ze zwolnieniem ze służby wygasa z mocy prawa decyzja o zwieszeniu w czynnościach służbowych, to zgodnie z art. 114 ust. l pkt 2 i ust. 3 ustawy o Policji powoduje to obowiązek wypłaty ekwiwalentu za urlop.


Racjonalne stosowanie w praktyce zawieszenia w czynnościach, a w zwłaszcza jego przedłużanie, powinno, z jednej strony, uwzględniać sytuację policjanta, a z drugiej - dobro służby, co wcale nie jest łatwe do pogodzenia.

Lipiec 2007 r.

 

drukuj